Osobowość chwiejna emocjonalnie typ Borderline (z pogranicza)
- Szczegóły
- Nadrzędna kategoria: ROOT
- Kategoria: Jak pomóc?
Witam, problem dotyczy mojej córki, 21 lat; te problemy są bardzo zbliżone do opisu choroby Bordeline (Ona sama nawet tak stwierdziła, bo dużo czytała i interesowała się problematyką chorób psychicznych), huśtawki nastrojów od euforii po agresję, brak wiary w siebie, w swoje możliwości, zaczyna coś (np. studia już 2 razy) i przerywała, ze związkami dzieje się podobnie;
problemy zaczęły się ponad 3 lata temu, była na kilku spotkaniach z psychologiem, ale przerwała bo uznała, że nic jej nie dają- stale musiała mówić o sobie a nie słyszała wskazówek, porad etc (tak mi mówiła); w tym samym czasie była pod opieką psychiatry, przez ponad cztery miesiące przyjmowała leki psychotropowe po próbie samobójczej- połknęła kilka proszków nasennych- lekarz powiedział wtedy, że oczywiście nie należy lekceważyć sytuacji, ale że gdyby na 100% chciałaby odebrać sobie życie to połknęłaby całe opakowanie. W każdym razie, ponieważ była totalnie rozchwiana emocjonalnie i psychicznie, a była w okresie przedmaturalnym to lekarz wprowadził terapię farmakologiczną, po zdaniu matury i dostaniu się na studia problemy zdecydowanie zmalały i wtedy odstawiła leki, potem bywało różnie, ale wydawało się, że jest w miarę stabilna, od czasu do czasu jakieś nagłe wybuchy agresji, nad którymi udawało się zapanować.
Niestety pod koniec roku akademickiego rzuciła studia, potem rozpoczęła kolejne i obecnie w trakcie drugiego roku też chce je rzucić, mówi że się do niczego nie nadaje, chciałaby gdzieś uciec i odizolować się od wszystkich i wszystkiego, życie dorosłe ją kompletnie przerosło, jest bardzo nieszczęśliwa.
Dodam, że córka jest gotowa na ewentualną pomoc psychologiczną ale ponieważ sama przez kilka kolejnych dni nie umówiła się, piszę do was z prośbą o pomoc.
Z góry dziękuję za odpowiedź.
Pozdrawiam Beata
Bożena Waluś
Absolwentka Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej we Wrocławiu - specjalność psychologia kliniczna. Kwalifikacje zawodowe zdobywała w profesjonalnej szkole psychoterapii rekomendowanej przez PTTPB, jest to czteroletnie podyplomowe szkolenie w nurcie poznawczo - behawioralnym w Warszawskim Centrum CBT EDU. Swoją pracę poddaję regularnej superwizji.
"Doświadczane w życiu trudności są elementem rozwoju, proces terapeutyczny pomaga: w poszukiwaniu swojej indywidualnej drogi, w znalezieniu własnych odpowiedzi na nurtujące nas pytania, jest odkryciem źródeł własnej siły i mocy".
Pani Beato, wskazana jest konsultacja psychologiczna. W zależności od problemu jest to jedno lub kilka spotkań.
Konsultacja z psychologiem/psychoterapeutą polega na omówieniu aktualnie doświadczanego problemu, diagnoza problemu i ustalenie formy dalszej pomocy.
Z opisu, który pani przedstawiła można wnioskować, że córka przejawia brak stabilności, która dotyczy wielu aspektów funkcjonowania, np.: własnego wizerunku, relacji interpersonalnych, emocji oraz zachowania w odniesieniu do kontekstu.
Osobowości z pogranicza (Borderline) towarzyszą kryzysy oraz gwałtowne wybuchy złości. Terapia poznawczo-behawioralna pomaga zmieniać przekonania, dzięki którym łatwiej jest radzić sobie z problemami w życiu codziennym. W nurcie poznawczo-behawioralnym klient (pacjent) i terapeuta pracują razem nad zidentyfikowaniem i zrozumieniem problemu w kontekście związku jaki występuje pomiędzy myślami, emocjami i zachowaniem danej osoby. W tej psychoterapii główny nacisk położony jest na trudności występujące "tu i teraz", dotyczą tego jak postrzegamy siebie, świat i innych oraz w jaki sposób nasze zachowanie wpływa na nasze myśli i uczucia.
Pacjenci z osobowością z pogranicza na początku nie rozumieją swoich emocji, myśli i zachowań. Terapia służy temu, aby pomóc im w zrozumieniu całego procesu – odkrywania głębokich schematów.
Pozdrawiam serdecznie,
mgr Bożena Waluś psycholog/psychoterapeuta