Przemoc - skutki psychologiczne

Szczegóły

Nadrzędna kategoria: ROOT

Kategoria: Jak pomóc?

Przemoc, skutki psychologiczne

Osobami doświadczającymi przemocy są najczęściej kobiety (58%) oraz dzieci do lat 13 (24%). Natomiast sprawcami przemocy są głównie mężczyźni (96%), będący często pod wpływem alkoholu.

Efekty doświadczania przemocy mogą być tragiczne w skutkach

SYNDROM WYUCZONEJ BEZRADNOŚCI

Próbując wyjaśnić bierność osób pozostających przez wiele lat w sytuacji prze­mocy, można odwołać się do teorii wyuczonej bezradności. Osoby doświadczające przemocy na początku pojawiania się aktów przemocy, podejmują różne działania mające wpłynąć na zmianę sytuacji. Dopiero, gdy nabierają przekonania o nieskuteczności swoich posunięć, rodzi się w nich poczucie bezradności.

Wyuczona bezradność jest poddaniem się, zaprzestaniem działania, które wy­nika z przekonania, że cokolwiek się zrobi, nie będzie to miało żadnego znaczenia, gdyż zawsze znajdzie się powód do zachowań agresywnych.

Wyuczona bezradność jest najczęstszym objawem u osób doznających prze­mocy. Bardzo często rozwija się na bazie życiowych doświadczeń.

Wyuczona bezradność prowadzi do wielu negatywnych skutków, które mogą przejawiać się w trzech sferach:

1. Deficyty poznawcze, które polegają na ogólnym przekonaniu, iż nie ma takich sytuacji, w których możliwa jest zmiana, że w konkretnej sytuacji nic nie można zro­bić i nikt nie jest w stanie pomóc;
2. Deficyty motywacyjne, które polegają na tym, że osoba zachowuje się bier­nie, jest zrezygnowana, nie podejmuje żadnych działań, aby zmienić swoją sytuację;
3. Deficyty emocjonalne, które objawiają się stanami apatii, lęku, depresji, uczucia zmęczenia, niekompetencji i wrogości.

ZJAWISKO „PRANIA MÓZGU"

Najczęściej rozumie się go jako:

1. Szereg zabiegów, które celowo są stosowane przez grupę lub jednostkę, by zmienić czyjeś przekonania, nastawienia, światopogląd (wymuszo­na indoktrynacja);
2. Szereg zabiegów stosowanych w celu zmiany osobowości (uczuć, potrzeb, postaw), aby osoba manipulowana działała zgodnie z oczekiwaniami manipulatora.
   
   

Do typowych za­chowań sprawców przemocy, stosujących technikę „prania mózgu"  zalicza się: izolację, monopolizację uwagi, doprowadzenie do wyczerpania, wywoływanie lęku i depresji, naprzemienność kary i nagrody, demonstrowanie wszechmocy i wszechwładzy,  wymuszanie drobnych przysług.

Konsekwencje „prania mózgu":

1. Degradacja własnego obrazu - zabiegi te powodują, że osoby doznające prze­mocy, zmniejszają swoją aktywność, wycofują się z działania i unikają podejmowania trudnych zadań. Mają zaniżoną samoocenę. Zmieniają swoje poglądy, przyzwyczajenia, by dostosować się do życzeń sprawcy.
2. Przeżywanie silnego poczucia lęku i zagrożenia - ofiary mają duże poczucie winy, wstydu i lęku. Przeżywanie silnego poczucia winy kieru­je złość i agresywność w stronę własnej osoby, to z kolei powoduje, że sprawca może czuć się bezkarnie.
3. Wyzwalanie silnych stanów regresji - regresja jest mechanizmem obronnym, polegającym na nawrotach do zachowań i sposobów działania z wcześniejszych okre­sów życia. Skutkiem tego jest ich bezradność, zanik krytycznego myślenia, powrót do myślenia życzeniowego, czasami zanik uczuć wyższych. Procesy „prania mózgu" powodują całkowite podporządkowanie, utratę poczucia własnej wartości i własnych przekonań oraz bezkrytyczne przyjmowanie rzeczywistości, wykreowanej przez sprawcę.

CYKL PRZEMOCY W RODZINIE

Związki, w których kobiety doznają przemocy fizycznej ze strony swoich partnerów, przechodzą przez trzy fazy powtarzającego się cyklu.

ZESPÓŁ STRESU POURAZOWEGO

U osób, które przeżyły katastrofy, jak również u ofiar napadów gwałtów mogą występować objawy zaburzeń, a czasami poważne schorzenia psychiczne. W Mię­dzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 uwzględniono osobną kategorię schorzeń określanych jako pourazowe zaburzenie stresowe.

DLACZEGO OSOBY DOZNAJĄCE PRZEMOCY NIE SZUKAJĄ POMOCY?

1. odczuwają lęk przed zemstą ze strony partnera
2. bo odczuwają wstyd i upokorzenie
3. może być przekonanie, że przemoc dotyczy tylko jej osoby, inni zaś nie mają takich kłopotów
4. towarzyszące poczucie winy i przekonanie o poczuciu winy za zaistniałe zdarzenia
5. przekonanie, że ofiara nie zasługuje na żadną pomoc
6. przekonanie, że zasłużyło się na taki los
7. zależność finansowa
8. przekonanie, że w każdym małżeństwie istnieje przemoc
9. przekonanie, że skutki przemocy są zbyt małe, by komukolwiek o tym mówić
10. nadzieja, że przemoc była incydentalna, a sam partner zmieni się na lepsze
11. przekonanie, że przemoc jest sprawą rodzinną i nie można liczyć na pomoc z zewnątrz
12. utrata wiarę w pomoc.
13. chęć utrzymania małżeństwa nawet za cenę cierpienia, ze względu na wartości religijne lub tradycje kulturowe.

Czytaj: