Uzależnienie od amfetaminy

Szczegóły

Nadrzędna kategoria: Zaburzenia psychiczne

Kategoria: Uzależnienia

Objawy uzależnienia

Zażywanie narkotyków z grupy amfetamin wiąże się ze szkodliwymi skutkami ubocznymi, takimi jak:

- znaczne pobudzenie,

- silne bóle i zawroty głowy,

- drgawki,

- nudności i skurcze brzucha,

- pocenie się oraz obniżenie apetytu.

Osoby używające amfetaminy i mające jednocześnie problemy natury psychicznej są w najwyższym stopniu narażone na poważne efekty uboczne natury psychologicznej i psychiatrycznej w postaci:

- obniżenia nastroju,

- lęków,

- agresji,

- depresji

- ostrej psychozę paranoidalnej.

- senność

- upośledzenie zdolności uczenia się.

Do przewlekłych skutków ubocznych należą powikłania sercowo naczyniowe.

Zażywanie amfetamin wywołuje ryzyko wystąpienia chorób serca, choroby wieńcowej, a także nadciśnienia płucnego.

Używanie amfetamin może wywołać poważne, potencjalnie śmiertelne zdarzenia, np. niedokrwienie mięśnia sercowego i zawał. Co więcej, długotrwałe zażywanie tego typu narkotyków może prowadzić do uszkodzenia mózgu i układu nerwowego, psychozy oraz licznych zaburzeń osobowości i nastroju.

Przedawkowanie amfetaminy przejawia się pod postacią tachykardii, której objawami są:

• bóle w klatce piersiowej,

• nadciśnienie tętnicze.

• Bezpośrednie zagrożenie życia może spowodować zapaść sercowo-naczyniowa. Uszkodzeniu ulegają też naczynia mózgowe, co znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia udarów mózgu.

Osoby nadużywające amfetaminy mogą wpaść w "ciąg amfetaminowy". I choć amfetamina nie powoduje silnego uzależnienia fizycznego wywołuje jednak – jak każdy środek pobudzający – uzależnienie psychiczne.

Głównymi objawami odstawiennymi oraz towarzyszącymi uzależnieniu są:

przygnębienie, niepokój, senność, bóle głowy, depresja . Osoby nadużywające amfetaminy są także narażone na ryzyko psychozy amfetaminowej.

Objawy abstynencyjne nie pojawiają się od razu, bowiem metabolizm i wydalanie amfetaminy z organizmu trwa wiele dni

W pierwszy etapie pomocy skupiamy się na odpowiedniej motywacji chorego do leczenia. Jest to przede wszystkim praca nad mechanizmem iluzji i zaprzeczeń, który tak skutecznie przeszkadza uzależnionemu w podjęciu decyzji o leczeniu.